Rozdział 7 - time goes by fast,and i'm afraid...

muzyka

Czy nie cieszę się,że przyjechała moja siostra? Oczywiście,że się cieszę.Tylko czemu,do cholery,nie wyglądam na taką? Pchnęłam mocno drzwi MilkShakeCity i weszłam do środka,kierując się do lady,gdzie od razu zamówiłam shake'a i usiadłam przy jedynym wolnym stoliku,przy oknie.

Bałam się.Bałam się totalnej porażki na weselu,które od teraz będzie się zbliżało z maksymalną szybkością.Bo niby z kim ja mam tam pójść? Wokół mnie nie ma żadnego faceta,który byłby wart zachodu,a przecież z Casparem nie pójdę! W ogóle,jak ja mogłam o tym pomyśleć...brr.Dostałam mojego shake'a i jak najszybciej zabrałam się do jego konsumowania.Melanie i Caspar wysłali mi już z 10 smsów o treści gdzie się podziewam i czy aby i na pewno nie porwali mnie kosmici,ale ja nie zamierzałam im odpisywać.Nagle koło mojego stolika zmaterializował się uśmiechnięty blondyn,którego za trzecim razem nie mogłam już nie rozpoznać.

-Czy to miejsce jest zajęte?-spytał posyłając mi szarmancki uśmiech ukazujący jego białe zęby,na których nosił aparat ortodontyczny.

-A czy wygląda na takie?-odpowiedziałam pytaniem na pytanie,a on parsknął śmiechem.Nie wiem co go tak wszystko bawiło.

-No niby wygląda niewinnie,ale nie mam pewności,że zaraz nie przyjdzie tu twój chłopak-dryblas i wykopie mnie stąd jednym palcem.

-Możesz być spokojny,bo nie mam chłopaka i bynajmniej nie byłby on dryblasem.-upiłam swojego shake'a,a on wskoczył na fotel na przeciwko mnie.Podkreślam: wskoczył,a nie usiadł.

-Masz jakiś uraz do dryblasów,hę?-znowu zachichotał.-W takim razie dotrzymam Ci na chwilę towarzystwa.Podobno żadna ładna dziewczyna nie powinna tak sama się marnować.-powiedział,a ja uniosłam wysoko brew.-No wiesz,tak mówią!-wytłumaczył się szybko,a ja kiwnęłam głową.
-Zabawne,że spotykamy się trzeci raz,prawda?-zagadnęłam.

-Jeszcze zabawniejsze jest to,że to Londyn!-klasnął w dłonie.-Wydawałoby się,że jest taki wielki...

-No właśnie,wydawałoby się...Nic nie zamawiasz?

-Och,wypiłem już trzy,ale mój przyjaciel Liam pozwala mi tylko na dwa dziennie,także...-podrapał się po głowie,a ja nie wiedzieć czemu uśmiechnęłam się pod nosem.Ten człowiek miał w sobie coś takiego,że zarażał optymizmem.

-No ale chyba go tu nie ma,nie?-zapytałam,a on wyszczerzył zęby w uśmiechu.

-Dobrze kombinujesz! To ja zaraz wracam,może chcesz kolejnego,zdaje się,że ten się już kończy,hm?

-Okej,niech będzie.-podparłam brodę dłonią i posłałam mu uśmiech,kiedy odwrócił się stojąc przy ladzie,jakby sprawdzając czy jeszcze tu jestem.

-Trzymaj.To jeden z moich ulubionych,choć muszę przyznać,że uwielbiam wszystkie.-postawił przede mną shake na którym widniał napis The Official 1D Shake.

-Tego jeszcze nie próbowałam.W ogóle,co to za nazwa? Nie słyszałam o nim.-oglądnęłam kubek z każdej strony,a potem spróbowałam.Niebo w gębie!

-A no wiesz,to chyba nazwa jakiegoś zespołu.-machnął ręką,ale był przy tym jakiś dziwny.Zaczerwieniony dorwał się do swojego napoju i upił połowę naraz.-Tak w ogóle,przypomnij mi czy się przedstawiałaś?

-Zdaje się,że nie.Jestem Jasmin.-wyciągnęłam ku niemu rękę,a on uścisnął ją mocno.Nieźle,przynajmniej ma konkretny uścisk,a nie te wszystkie ''zdechłe ryby''.

-Niall,miło mi Cię poznać.Ładne imię.

Nie zdążyłam odpowiedzieć,kiedy usłyszałam wibrację mojego telefonu.Przeprosiłam Nialla i odebrałam,dzwoniła Melanie.

-No gdzie ty się to szlajasz?-odezwała się,a w tle usłyszałam Caspara oferującego się jakoby miał mnie zacząć szukać po mieście.-Dzwoniłam do Felicite,ale mówiła,że wyszłaś godzinę temu.

-Tylko nie pozwalaj Casparowi mnie szukać! Jestem w MSC,niedługo będę w domu.

-Dobra,to się śpiechaj bo twój kuzyn zaczyna mnie,ekhm..wkurzać.-odchrząknęła po czym rozłączyła się.

-Wybacz,to przyjaciółka.-wyjaśniłam i wrzuciłam telefon do torebki.-Powinnam się już zbierać.

-Mogę Cię odprowadzić jeśli chcesz.-zaoferował się.Byłam naprawdę pod wrażeniem.Więcej takich facetów,więcej!-Zaczyna się ściemniać.

-Dobra,to chodźmy.-wstając zaśmiałam się lekko.Wyszliśmy na świeże powietrze i momentalnie owiało nas wiosenne powietrze.Przyjemnie było wieczorem tak iść i nie czuć zimna! To znaczy...mam na myśli to,że w Londynie nie często jest tak ciepło,przynajmniej dla mnie,bo jestem strasznym zmarzluchem.
-Opowiedz mi coś o sobie.-Głos Nialla wyrwał mnie z zamyśleń i dopiero wtedy zorientowałam się,że jesteśmy już w połowie drogi.Zastanowiłam się chwilę zanim odpowiedziałam.
-No wiesz...nie ma nic ciekawego.Niedawno wyprowadziłam się z rodzinnego domu i zamieszkałam z przyjaciółką na Westminster Bridge Road.Gram w takiej małej kapeli z kuzynem i jego kumplami,no a oprócz tego ciągle się uczę.To mój ostatni rok w liceum a ja nadal nie wiem co chciałabym robić później.
-Całkiem milutkie życie.-stwierdził i spojrzał na mnie z uśmiechem.-Na pewno nie narzekasz na spokój i jesteś raczej ustabilizowana.Zazdroszczę Ci.-Mimo tego,że było już ciemno,zauważyłam jak się rumieni.
-Co chcesz przez to powiedzieć?
-Moje życie jest dość...zwariowane.Czasem chciałbym po prostu wyluzować.-włożył ręce do kieszeni i wzruszył ramionami.
-Okej,ale to i tak wciąż mało.Ledwo się znamy,a ty już znasz nazwę mojej ulicy,więc...-Niall znowu zachichotał.
-Aktualnie mieszkam w hotelu bo dużo podróżuję,ale na daną chwilę przydałoby się znaleźć jakieś stałe lokum,bo pobędę tutaj miesiąc.
-To fascynujące...-mruknęłam.-No wiesz,zawsze chciałam podróżować ale nie mogłam przez prace moich rodziców.Jeśli chcesz to możesz zamieszkać z nami ten miesiąc,moja przyjaciółka na pewno się zgodzi.
-To bardzo miłe z twojej strony,ale nie mogę przyjąć twojej propozycji,bo byłoby to zaś nie fair w stosunku do moich przyjaciół.Którędy teraz?-spytał wskazując na dwie uliczki,a ja pokazałam palcem na lewo.
-Rozumiem,ale jakby coś to daj znać.-posłałam mu oczko i stanęłam przed furtką.
-Będzie mały problem,bo nie mam twojego numeru.-Oparł się ręką o drzwiczki a ja wyciągnęłam moją dłoń,gdzie po chwili pojawił się jego telefon.Wklepałam mój numer i podpisałam moim imieniem a następnie oddałam właścicielowi.-Dziękuję bardzo,milady.
-Nie ma za co,dobranoc.-Wyskoczyłam po schodkach i znikając za drzwiami ostatni raz uśmiechnęłam się do Nialla.

W salonie Melanie wyłożona na kanapie czytała gazetę The Sun,a Caspar z miską popcornu stał w oknie.
-Co to za gościu?-spytał odwracając się w moim kierunku,unosząc brwi wysoko do góry.
-Jaki gościu?-odezwała się Melanie nie odrywając wzroku znad gazety.
-No właśnie próbuję się dowiedzieć.-powiedział i usiadł na fotelu.
-Ten chłopak co wam opowiadałam,że spotkałam go już nad Tamizą,a potem się z nim zderzyłam...Ma na imię Niall,spotkałam go w Milk Shake City.-Ściągnęłam kurtkę i zawiesiłam ją na wieszaku i nie patrząc nawet gdzie poleciały moje trampki usiadłam na drugim wolnym fotelu.
-Czemu odprowadził Cię do domu?-Caspar zadał kolejne pytanie,ciągle napychając się popcornem i wpatrując się we mnie.
-No nie wiem,bo zaczynało się ściemniać?
-Przecież mogłaś powiedzieć,że wcale nie boisz się chodzić sama po ciemku,a nawet jakbyś się bała to mógłby przyjść po Ciebie twój wierny kuzyn.
-Na miłość boską,Caspar,co to za śledztwo?-skrzyżowałam ręce na piersi.-To tylko kolega!
-Wyluzuj,Jazz,wiesz że Caspar nie widzi różnicy pomiędzy koleżeńskimi stosunkami tylko od razu we wszystkim widzi coś więcej.-oznajmiła monotonnie Mel,rzucając gazetę na stół.
-Oczywiście,że widzę różnice!-zaperzył się.-Po prostu uważam,że Jasmin jest zbyt łatwowierna.Ten cały Niall naprawdę nie musi mieć tak na imię i równie dobrze mógł ją gdzieś uprowadzić i zrobić z nią Bóg wie co!
-Zawsze mówiłeś,że od myślenia głowa boli,więc nie myśl tyle.-zaśmiałam się.-Jak widzisz jestem tu cała i zdrowa,więc daj spokój i lepiej spadaj do siebie bo nadużywasz naszej gościnności.
-Och,a więc Melanie nic Ci nie wspominała o tym,że się wprowadzam?-uniósł brew,a blondynka rzuciła w niego poduszką.
-Że co proszę?
-Ignoruj go,coś mu się poprzestawiało w głowie.-machnęła ręką i wstała kierując się do łazienki.-Idę się myć,mam nadzieję,że jak wyjdę z łazienki to już go tu nie będzie.-puściła do mnie oczko.
-Aż tak bardzo wam przeszkadzam?-Caspar ruszył do przedpokoju,a ja chcąc nie chcąc podążyłam za nim.
-Wcale nie.Po prostu wszędzie Cię pełno.-uśmiechnęłam się.-Aaa zapomniałabym,Mia przyjechała!-zawołałam na tyle głośno aby usłyszała też Melanie.
-Żartujesz? To super,muszę jutro iść się z nią przywitać!-uradował się i wcisnął na nogi buty.
-Babcia i dziadek organizują jutro rodzinny obiad i też jesteście zaproszeni,chcą to uczcić.
-Super.To do jutra!-pomachał mi i wyszedł,ale po krótkiej chwili wrócił się i podał mi miskę,której zapomniał się pozbyć.

dodaję nowy,choć muszę przyznać,że trochę mi smutno,że pod ostatnim rozdziałem są tylko 3 komentarze :(
ps.dziękuję Elli/Dashuri/Gabie - pozwól że wybiorę ten krótki nick Ella :D dziękuję Ci za motywujący komentarz.faktycznie,czasem jest ciężko pogodzić prywatne życie z blogami ale jakoś daję radę :)
+ o Sabinie i Martynie nie wspominam,bo wiecie,że was kocham x

--->  http://unusual-direction.blogspot.com/