Rozdział 10 - ''I miss her so much''

Wyszłam spod prysznica,który oprócz odświeżenia mojego ciała,odświeżył też i mój umysł.Ubrałam się szybko i odetchnęłam głęboko.Muszę znaleźć zasięg i zadzwonić po kogoś kto będzie w stanie po mnie przyjechać.Zeszłam na dół,aby przyrządzić coś do jedzenia,bo wcześniej wybrałam się do sklepu,który okazał się być spory kawałek stąd.Gdy weszłam do kuchni,o mało co nie dostałam zawału,znowu.Chłopak musiał usłyszeć mój cichy pisk,bo odwrócił się do mnie.Dziś wyglądał całkiem inaczej niż wczoraj.Nie był tak zmęczony po twarzy,ani spocony,zmienił zakrwawione ubrania i jakby nigdy nic przygotowywał kanapki.Z jednej strony zmartwił mnie jego widok tutaj,ale z drugiej cieszyłam się,że nic mu się przeze mnie nie stało.
-Spokojnie,kupiłem swoje pieczywo.Nie wiedziałem że wiesz gdzie tu jest sklep,więc zabrałem też i coś dla Ciebie.Zjesz ze mną?-spytał,a ja próbując uspokoić bijące serce pokiwałam głową nieśmiało.Usiedliśmy przy drewnianym stole.Brunet postawił przede mną talerz z kanapkami i kubek gorącej herbaty.Wyczułam że była to Dilmah,moja ulubiona,z cienkim plasterkiem cytryny bez pestek.Dorzucił półtora łyżeczki cukru.Wszystko od A do Z tak jak najbardziej lubiłam.
Przyglądałam się bez słowa jak to wszystko układał,a kiedy w końcu usiadł spojrzałam na jego rękę i dopiero teraz zauważyłam,że stara się nią nie ruszać.Nie widziałam nic poza tym,bo ukrył ją za flanelową koszulą w kratę.
-Smacznego.-uśmiechnął się delikatnie,a ja spróbowałam to odwzajemnić,ale nadal po głowie chodziły mi szaleństwa z zeszłej nocy.Nadal intrygowało mnie skąd go znam.
-Mogę wiedzieć jak masz na imię?-odezwałam się w końcu,a on spojrzał na mnie powoli.
-Harry.Ty...na prawdę nic nie pamiętasz?
Pokiwałam przecząco głową i ujrzałam błysk smutku w jego oczach,po czym spuścił wzrok.
-A więc Harry..przepraszam za twoją rękę.To było coś na kształt samoobrony...byłam w amoku,nie do końca wiedziałam co robię.Taki...impuls.-zmieszałam się,więc zabrałam się za jedzenie,bo z każdą sekundą czułam się coraz głupiej.
-Nie przejmuj się,po tym co Ci się przytrafiło masz prawo się bać.Przykro mi z powodu tego co Cię spotkało.Na prawdę.-złożył nacisk na te słowa.-Chcę żebyś to wiedziała.
-Dzięki.-wyszeptałam.Resztę posiłku spędziliśmy w ciszy.Kiedy skończyłam,podziękowałam i wyszłam w poszukiwaniu zasięgu.

| Harry |
Nie wiedziałem jak z nią rozmawiać.Siedziała koło mnie,była tak blisko,a jednocześnie tak daleko! Miałem ochotę rzucić się na nią z pocałunkiem,przytulić ją do siebie mocno i nie wypuszczać z objęć ani na moment,ale nie mogłem zrobić tego tak od razu.Ona mnie nie pamiętała,nie wiedziała kim jestem.Nie skojarzyła nawet,że to ja jestem tym Harrym,którego poznała kiedyś na wakacjach we Włoszech.
Tak wiele przeszła...Wypadek całkowicie wywrócił jej życie do góry nogami,ale także i moje,bo to ona była moim życiem.W dodatku wczorajsza noc musiała być dla niej koszmarem,tak wiele się działo,a ona całkiem sama,w obcym domu...Jakie szczęście,że akurat tutaj przyjechałem! Co by było gdybym nie wtargnął tu zaraz za tym przeklętym sąsiadem? Już ostatnio widziałem,jak nękał dwie nastoletnie Szwajcarki,które były tu przejazdem.Ale byłem zalany! Nie pamiętam nawet o czym z nią potem rozmawiałem.Spłoszyłem ją.Tak bardzo za nią tęsknię! Pragnę jej dotyku,uśmiechu,zaczerwienionych policzków.Pragnę JEJ.Muszę jej powiedzieć kim jestem i co nas łączy.Powoli i delikatnie,ale muszę.Najlepiej teraz,nie ma na co czekać.Rzuciłem talerze do zlewu i podążyłem za nią.Siedziała z tyłu domu na schodach tyłem do mnie,rozmawiała przez telefon.Postanowiłem zaczekać aż skończy,więc oparłem się o ścianę i wsadziłem ręce do kieszeni.
-Niall,tak bardzo dziwnie się tu czuję...Chcę wracać do domu,do dziewczyn,do Ciebie...-natychmiast oderwałem się od ściany i otworzyłem oczy szeroko.-Ale Liam nie odbiera ode mnie telefonów.Nie wiem jak wrócić.Proszę,chociaż ty się ze mną skontaktuj! Bardzo za tobą tęsknię,wiesz? Ostatnio jestem taka skołowana,a tylko ty mnie rozumiesz.Przyjedź po mnie,proszę,tak bardzo potrzebuję twojego uścisku!-zaszlochała.Czułem się jakby milion cegieł spadło mi z dachu na głowę i ból przeszył mnie na wskroś.Wpatrywałem się daleko w przestrzeń i nie wiedziałem co się wokół mnie dzieje.Mój dzisiejszy optymizm prysnął jak mydlana bańka.

| Jasmin |
Nie pozostało mi nic innego jak...czekać.Zostawiłam też kilka wiadomości Liamowi i Casparowi,ażeby jakoś skontaktował się z Paynem.Zaraz potem zasięg się skończył i byłam zdana tylko na siebie.Weszłam w galerię,aby pooglądać zdjęcia bliskich i przez chwilę poczuć się jak w domu,zapomnieć o tym,że znajduję się na końcu świata.Na początku ujrzałam twarz roześmianego Finna,goniącego za piłką.Kąciki ust odruchowo uniosły mi się ku górze,podobnie jak wtedy gdy pokazała mi się Jade i jej ''selfie''.Zrobiła to zdjęcie kiedy Melanie miała wyjątkowo podły humor i Jadie ciągle ją dobijała.Po kilkunastu zdjęciach zamierzałam już wyłączyć telefon i wracać do rzeczywistości,kiedy natknęłam się na coś jeszcze...Zdjęcie płyty Midnight Memories,zespołu One Direction.
-To on!-powiedziałam sama do siebie.Przybliżyłam na twarz bruneta i automatycznie przypomniałam sobie gdzie go wcześniej widziałam.Na internecie,zanim odłączył mi go Caspar,w jednej gazecie,a potem na lotnisku,kiedy przyjechałam zobaczyć Nialla...A więc to jego przyjaciel! Zatem..nie powinnam się go bać ,prawda? I zapewne właśnie dlatego mnie zna,zakolegowaliśmy się dzięki Liamowi!
Tylko w takim razie dlaczego Liam powiedział,że On i Melanie poznali się dzięki mnie?
To wszystko było nie na moją głowę.

Za długi? Za krótki? Sama nie wiem jakiej długości powinnam pisać te rozdziały :) Przepraszam że długo się nie odzywałam,jakoś nie mogłam się za to zabrać.
Już za tydzień jadę do Grecji na dziesięć dni! Nie mogę się doczekać <3 Spróbuję dodać coś nowego przed wyjazdem,aczkolwiek nie obiecuję.

A tymczasem zapraszam was na moje kolejne opowiadanie,ale to będzie tym razem coś zupełnie innego.Nie będzie to tak ''grzeczna'' historyjka jak te dotychczas.I nie tworzę jej sama,tylko ze wspaniałą autorką Weroniką,której pierwsze opowiadanie to ''My Little Mandy Lane''
Jesteśmy bardzo podekscytowane nowym wyzwaniem i liczymy na wasze wsparcie! ZAPRASZAMY!

TERRIBLE - REVENGE